Self realization

विछट्ट विदुर;रोसम सुराकी मानी

अल्प वाचाल;मस्तिष्क अहममा वितत

डेग महाकाय जगरमा सरी पाउ

स्वयम् शुन्यतामा शून्य भई विलीन

ममा अहम लुप्त;मानव सामान्य

वेदना मेरो,परिताप,शोक म कल्पित;असहयय

प्रियतम प्रेमी मेरो,नितान्त हतास म

जसको अनु,यावत बखत बगी;आँत अशान्त

अथ केही अर्थबिहीन शून्य यहाँ

निदान,निर्मलता,निर्दोष मानस अन्तस्तल

खैर,बेतुका आलाप न तुक कुनै

गगनचरी सरी,हिमगिरी बराली केवल एक्लो

जब कदा अभिजित हिमशिखर,गायन गान आफ्नो

किन्तु प्रश्न?

के आर्जन गायनको ?

द्रव्य गुम र विगत?

प्रतिवचन उत्तर;निरूत्तर

strongly smart;god gifted learner

talked less and my mind full of ego of my smartness

When i step into big world

I was nothing

My ego suddenly disappear

I never was special

I was empty

My pain which i consider as unbearable

My love which i was desperate of

They all mean mean nothing to me

My purity my innocence they strength

But now that won't make any sense and doesn't matter about myself

Like a birds in jungle ,i wander mounfains alone

When i shall conquer mountains ,i will sing for myself

But question is

Will you get all lost things when you will conquer mountains

The irresistible answer ,no

So why you aren't you happy now

Why are you waiting to be happy and celebrate your life only after accomplishing achievement

Celebrate now

Celebrate every moment

Every moment is a bliss to be alive

Comments

दशैँ र सिलीगुड़ीको हावा

दशैँ र सिलीगुड़ीको हावा भाग-१ पश्चिममा घाम सल्कनु अघिनै हर्कमानको घर पछाडीको डिबिया भित्र सानो उजेली परैबाट उज्जर थियो।गोठभित्र खनिएको ठाँउबाट दुईवटा खाबा गाडेर अगाडिको शिर पट्टि ढेड फुट जति वर मुस्ली जोडिएको थियो भने पछाडी सम्म परेको भागमा उभिएर दुईजना स्वास्नी मान्छे खुट्टाले भसाएर ढिकी उचाल्दै पर्छादै थिए।भरखर भरखर धान फुटेका चिउराको आलो राग हर्कमानको घर अगाडि बाटा भरि रत्तिएको थियो।घरको पिढी देखि लिएर भित्ताका भाटाहरू सबै गोबरले लेप लगाएको थियो।सकभर आज सबैकाका घर रतुवा मटकिलोले फर्माएको छ।त्यतिनै बेला पर खेतका आली हुँदै सेता मलिन परेको गन्जी ,पसिनाले टपक्कै जिउमा टासिएको,बाहिर कालो रंगको सर्ट,सर्टका टाँक जति जम्मै खुल्ला भएर सर्टका भाग उत्तर र दक्षिण हावामा नासिरहेको मान्छे घामको मलिन चहकमा उसै हर्कमानको घर तर्फ आइरहेको थियो।तल भुँइमा सोरौला झैँ गरेर फुकेर ठुला ठुला हावा भरिएका जिन्सका पाइन्ट, पाइन्टमाथि कसिएका काला छालाका कम्मर पेटी अडिएको थियो। छालाको गुण भने कालान्तरले उखलेर छरप्रष्ट थियो।बडेमानको वक्ष छाती ल...

ए गंगा किनारे तेरे बगियामे हम चले

ए गंगा किनारे तेरे बगियामे हम चल ए गंगा किनारे तेरे बगियामे हम चल ना साम होना सुबारे तेरे संही हम सागरके और चल पढे ए गंगा किनारे तेरे बगियामे हम चल ना दुख होगी ना होगी मजबुरिया थरथरराती ये जल सी छाल होगी इन्तजार हे सफर कि एक सुबाह और नया आगम होगी ए गंगा किनारे तेरे बगियामे हम चल ना रुके तु,ना टुटे तु ये सफर ये पल ये यौवन ना देना डुबा फिरसे तैराने पढे ना जाने किस मोड पे हम,ना किनारे देखे नाही मञ्जिल ए गंगा किनारे तेरे बगियामे हम चल

The Knight

The Knight of those frozen decay snow of many senseless stars staring at night shake those hands to rinse dust u knw riding through crafty barren snowy land to fight .with a blunt sword to be consider rich in mind i feel i am the knight my feels turning me knight on the war,which would never burst out or who knows it might! what i feel there,darkness blindfolded me so that thousand of light on the meadow my eye couldnt see i tell u "dnt be coward" please! give me stregthen this path,deadly one,is dark & deep though many times i have been flames of hoofs twinkling on snow those have travelled all universe,i kn o w o! moon beams delicately kiss beside, sun sailing towards me forgive them, still i dnt cease they will be defeated as m travelling faster free with a sunrise tomorrow innocence,tear and fear will be apart i am the knight since with this snow & dark,i must depart there miles and miles to go hence.... Author's Note The knight is a poem about a war...

Tales of tale with Nitesh

Search This Blog